Zico&Taewoon: "Serce nie sługa"

Dwie wersje zakończeń

            Związałaś włosy w kucyk i spojrzałaś na swoje odbicie w lustrze. Uśmiechnęłaś się do siebie i ostatni raz przejrzałaś się z każdej strony. Gdy już stwierdziłaś, że wyglądasz dobrze, wyszłaś z mieszkania. Weszłaś na zatłoczone ulice Seulu, kierując się w stronę mieszkania swojego chłopaka. Woo Taewoon był absolwentem szkoły do której uczęszczałaś. Od początku twojej edukacji w seulskim liceum, zwróciłaś na niego uwagę. Naprawdę było ciężko ubiegać się o jego względy, bo chłopak należał do popularnych osób i zawsze kręciło się obok niego sporo ładnych dziewczyn. Jednak los sprawił, że mogłaś z nim porozmawiać, a to wystarczyło, aby wasza znajomość pogłębiła się. I tak od kilku tygodni byliście parą. 

            Zadzwoniłaś, a w drzwiach od razu pojawił się Taewoon. Na twój widok, uśmiechnął się szeroko i przytulił cię mocno. Zaśmiałaś się, odwzajemniając uścisk.

- Cieszę się, że wreszcie znalazłeś dla mnie czas - zaśmiałaś się.

 Chłopak spojrzał na ciebie przepraszająco.

- Przepraszam, ale życie studenta nie jest łatwe - odparł.

- Rozumiem, przecież się o to nie gniewam - powiedziałaś i pocałowałaś chłopaka w policzek.

 Po drodze do pokoju Taewoona, spotkałaś jego młodszego brata, a zarazem swojego kolegę z klasy - Woo JiHo, bardziej znany jako Zico. Spojrzał na ciebie zimnym wzrokiem. Przystanęłaś na chwilę, spoglądając na niego niepewnie. Zico od początku był do ciebie wrogo nastawiony. Ciągle słyszałaś przykre i złośliwe komentarze z jego strony, a kiedy chciałaś z nim porozmawiać o jego zachowaniu - to zawsze cię ignorował. Naprawdę nie wiedziałaś, dlaczego chłopak już od samego początku był dla ciebie oschły, przecież go nie znałaś i nic mu nie zrobiłaś. Jednak od momentu, kiedy zaczęłaś chodzić z Taewoon'em, stał się jeszcze bardziej opryskliwy i wredny. 

- Zico, przywitaj się! - powiedział z szerokim uśmiechem Taewoon.

 Blondyn spojrzał na brata, a następnie na ciebie. Mruknął coś pod nosem, a następnie zniknął za drzwiami swojego pokoju. Taewoon spojrzał ze złością na drzwi, a następnie spojrzał na ciebie przepraszająco. 

- Naprawdę za niego przepraszam, nigdy się tak nie zachowywał - powiedział lekko zawstydzony Taewoon. Musiało mu być naprawdę przykro z powodu zachowania brata.

- Nic się nie stało, może miał zły dzień - oznajmiłaś z bladym uśmiechem. Tak naprawdę byłaś już przyzwyczajona do takiego zachowania ze strony JiHo i nie czułaś się tym urażona.

            Siedząc w pokoju wraz z Taewoon'em, oglądaliście film. Co chwilę wybuchaliście głośnym śmiechem, nie zważając na to, że wasz śmiech roznosi się po całym mieszkaniu. 

- Kocham stare, dobre komedie - oznajmił Taewoon, gdy na ekranie pojawiły się końcowe napisy.

 Przytaknęłaś mu i spojrzałaś na swojego chłopaka, który się rozciągał. Po chwili wyciągnął ręce i objął cię mocno.

- Nawet nie masz pojęcia jak się za tobą stęskniłem! - wymruczał ci do ucha, delikatnie muskając twoje policzki.

 Zaśmiałaś się pod nosem i wtuliłaś się w niego. Tobie też brakowało Taewoona. Coraz mniej czasu mieliście dla siebie. Ty ze względu na końcowe egzaminy, a on - studia. Jednak nie mogliście narzekać, bo każdą wolną chwilę staraliście spędzić ze sobą. Po chwili poczułaś jak chłopak pochyla się nad tobą i zachłannie wbija się w twoje usta. Trochę zdezorientowana oddałaś pocałunek. Uśmiechnęłaś się, kiedy jego ręka znalazła się pod twoją bluzką, delikatnie masując plecy. Usiadłaś na jego kolanach, obejmując go mocniej. Odchyliłaś głowę do tyłu, kiedy chłopak muskał cię po karku.

- Ekhem! - usłyszeliście.

  Odskoczyłaś od Taewoona, spoglądając w stronę drzwi. W progu, oparty o framugę, stał Zico z założonymi rękoma na piersi. Spoglądał na was spod blond grzywki, trochę jakby zły.

Poczułaś, jak twoje policzki płoną ze wstydu. Naprawdę nie chciałaś, aby właśnie to on zobaczył was w takiej sytuacji. Skuliłaś się, odwracając wzrok od młodszego z braci. 

- Puka się- burknął Taewoon, który był niezadowolony, że ktoś przerwał wam w zabawie. 

 Zico uśmiechnął się drwiąco pod nosem.

- Tak jakbym tego nie zrobił. Pukałem, ale nie słyszałem odpowiedzi więc... 

- Czego chcesz?

- Mama dzwoniła, masz po nią jechać na lotnisko, chyba nie zapomniałeś, że dzisiaj wraca?

 Spojrzałaś ukradkiem na swojego chłopaka, który poklepał się po głowie. Chyba naprawdę musiał zapomnieć i trochę czułaś się temu winna.

-  Aish, _____, naprawdę przepraszam - powiedział chłopak, spoglądając na ciebie.

- Ach, nic się ni stało - powiedziałaś z uśmiechem. - Poza tym, powinnam już iść.

- Nie! - krzyknął chłopak, łapiąc cię za rękę. - To będzie trwało tylko chwilę, Zico się tobą zajmie - oznajmił z uśmiechem.

 Słysząc te słowa, zbladłaś. Spojrzałaś w stronę Zico, który słysząc to, ożywił się. Spodziewałaś się protestu, ale blondyn bez żadnych sprzeciwów, zgodził się.

            Po wyjściu Taewoona, Jiho usiadł na jego miejscu. Nadal siedziałaś skulona i czułaś swój każdy napięty mięsień. Nie wiedziałaś, ile minęło czasu, ale ciągle siedzieliście w ciszy. Po chwili, spojrzałaś ukradkiem na chłopaka, który znudzony bawił się swoją komórką. Teraz mogłaś zauważyć wszystkie podobieństwa do Taewoona. Byli niemal identyczni - te same rysy twarzy, nos, oczy oraz ten uśmiech, który tak pokochałaś.  

- Czemu tak dziwnie na mnie patrzysz? - spytał Zico, spoglądając na ciebie. 

 Potrząsnęłaś głową i zawstydzona, odwróciłaś głowę w drugą stronę. Włosy całkowicie zakryły twoją twarz. Usłyszałaś jego cichy śmiech.

- Naprawdę jesteś urocza, gdy się zawstydzisz - usłyszałaś słowa, które cię ogromnie zdziwiły.

- Co?

Odwróciłaś się w stronę chłopaka, który siedział teraz o wiele bliżej. Jego twarz była naprawdę blisko, niemal czułaś jego ciepły oddech na swoich policzkach. Wstrzymałaś oddech, gdy jego dłoń skierowała się w stronę twojej twarzy. Delikatnym ruchem, odgarnął ci kilka kosmyków za ucho. Przymknęłaś powieki, czując delikatne muskanie po policzku.

- Jesteś naprawdę śliczna - wyszeptał do twojego ucha.

- Nie kłam - powiedziałaś przez zaciśnięte zęby.

Uchyliłaś powieki, spoglądając na zdziwionego twoimi słowami Zico. Widząc jego pytającą minę, kontynuowałaś.

- Robisz to specjalnie, aby się ze mnie ponabijać! - wykrzyknęłaś, a w twoich oczach pojawiły się łzy.

- Co? Nie!

 Zico szybko pochwycił twoją dłoń i zmusił cię przy tym, abyś spojrzała w jego oczy, które były... szczere.

- To nie miało tak wyjść, wiem, że zachowywałem się jak dupek, ale... - przerwał, biorąc do płuc głęboki wdech.

 Ty spoglądałaś na niego w oczekiwaniu. Nie miałaś pojęcia, co chłopak chce ci powiedzieć i szczerze - obawiałaś się tego. Dodatkowo, nie mogłaś znieść jego spojrzenia do którego nie przywykłaś. Zico westchnął głęboko.

- Do tego nie ma wytłumaczenia, chciałem ci tylko powiedzieć, że... podobasz mi się. Od samego początku, cholernie mi się spodobałaś i nie mogę patrzeć na ciebie i Taewoona, gdy jesteście razem! - przy ostatnich słowach, podniósł swój głos. Następnie szybkim ruchem pociągnął cię za rękę i wbił się w twoje usta. Skamieniałaś. Twoje źrenice poszerzyły się do granic możliwości. Szybko otrząsnęłaś sie z osłupienia i odepchnęłaś od siebie chłopaka, zakrywając usta dłonią.

- Nienawidzę cię! - wykrzyczałaś i zerwałaś się z miejsca.

 Chciałaś być teraz jak najdalej od chłopaka. Nie chciałaś go widzieć za to co zrobił. Jak śmiał cię pocałować, wiedząc że jesteś dziewczyną jego brata? Wybiegłaś z mieszkania mając w oczach łzy.  

            Od tamtego wydarzenia minęło kilka dni. Unikałaś jakiegokolwiek kontaktu z braćmi Woo. Nie mogłaś spojrzeć w oczy Taewoona, chociaż tak na prawdę, nic nie zrobiłaś. Jednak prześladowało cię uczucie zdrady. Co do Zico, to często wracałaś do niego myślami. Kilka razy przyłapałaś się na tym, że myślisz o nim o wiele częściej niż o Taewoonie. W głowie nadal miałaś jego słowa, a na ustach ciągle czułaś jego pocałunek. Na samo wspomnienie o tym, rumieniłaś się.

 Westchnęłaś ciężko, spoglądając na swój telefon. Miałaś już kilkadziesiąt nieodebranych połączeń od swojego chłopaka, który zapewne bardzo się o ciebie martwił. Tamtego dnia, Taewoon zadzwonił do ciebie, a ty wymyśliłaś banalną wymówkę, ale chłopak najwidoczniej domyślił się kłamstwa. Było ci naprawdę z tym bardzo źle. Nie chciałaś go okłamywać, ale nie mogłaś powiedzieć mu prawdy.

 Usłyszałaś dzwonek do drzwi. Nikogo nie było w domu więc szybko zeszłaś na dół. Nie patrząc nawet, kto przyszedł, przekręciłaś klucz i otworzyłaś drzwi. Twoje oczy zwęziły się widząc Taewoon'a, który nie miał za wesołej miny.

- Mogę wejść? - spytał.

 Kiwnęłaś głową, wpuszczając go do środka. Gestem dłoni zaprosiłaś chłopaka do salonu.

- Może chcesz coś do picia? - spytałaś.

- Nie, proszę usiądź, musimy porozmawiać - spojrzał na ciebie wymownie.

 Przełknęłaś ślinę i usiadłaś na fotelu, gdzie miałaś idealny widok na Taewoona, który siedział pochylony.

- Przepraszam, że nie dawałam żadnych znaków życia, ale miałam wiele rzeczy na głowie, no wiesz... mówiłam ci - powiedziałaś szybko.

 Chłopak na twoje słowa uśmiechnął się kącikiem ust i pokiwał przecząco głową.

- _____, proszę, nie kłam - oznajmił, spoglądając na ciebie smutnym wzrokiem.

 Wstrzymałaś oddech widząc jego wzrok. Opuściłaś głowę, bawiąc się nerwowo swoimi palcami. Co miałaś teraz zrobić? Wymyślić kolejne kłamstwo? Nie chciałaś go okłamywać.

- Zico powiedział mi prawdę - zaczął, a ty słysząc to, zdrętwiałaś. - Przyznał mi się, co zrobił tamtego dnia.

 Nie odpowiedziałaś. Nawet nie wiedziałaś co odpowiedzieć. Przymknęłaś powieki, czując piekący ból w kącikach oczu w których pojawiły się łzy.

- P...Prze...Prze...praszam.

Słyszałaś charakterystyczne skrzypnięcie, kiedy chłopak wstał z kanapy i podszedł do ciebie. Kucnął przed tobą i otarł łzę, spływającą po twoim policzku.

- Nie musisz przepraszać, nie masz za co - oznajmił. -  _____, proszę, nie płacz.

- Ale... źle się z tym czuję- wyszeptałaś.

Ver. 1 Taewoon

 Taewoon ujął twoje dłonie i zmusił cię, abyś spojrzała w jego oczy. Zrobiłaś to niechętnie, bo nadal miałaś poczucie winy. 

- _____.

 Wypowiedział twoje imię z czułością. Następnie pochylił się i ucałował twoje dłonie.

- To nie twoja wina co się stało, proszę, zapomnijmy o tym - powiedział, spojrzawszy na ciebie.

 Spoglądałaś na niego w szoku. Po chwili jednak wybuchłaś płaczem i mocno objęłaś chłopaka, wtulając się w jego ramię. Taewoon objął cię delikatnie i pogłaskał po głowie.

- Cii, nie płacz już - wyszeptał ci do ucha. - Zapomnijmy o tym co się stało, dobrze?

 Oderwałaś się od chłopaka, spoglądając w jego ciemne oczy.

- A co z Zico?

 Taewoon uśmiechnął się blado i wzruszył ramionami.

- Pogadaliśmy i obiecał, że to się już nigdy więcej nie powtórzy.

 Po jego słowach, uśmiechnęłaś się szczerze i ponownie przytuliłaś się do niego. Naprawdę ci ulżyło, że wszystko dobrze się skończyło.

- Kocham Cię.

Ver. 2 Zico

- A nie powinnaś - stwierdził Taewoon.

 Spojrzałaś na niego zaskoczona. Chłopak przyglądał ci się badawczo, a następnie uśmiechnął się smutno.

- Widziałem to już od dawna - zaczął. - Widziałem jak Zico spogląda na ciebie, a ty na niego. Wiedziałem jak JiHo cię traktuje i co do ciebie czuje. Domyślałem się tego.

 - O...o czym ty mówisz? - wyszeptałaś zdezorientowana.

 Owszem, myślałaś często o Zico, ale ciągle zastanawiało cię jego zachowanie wobec ciebie. Nigdy nie pomyślałabyś o nim jak o chłopaku...chyba. Opuściłaś głowę, dotykając swoich ust. Od momentu jego wyznania, twoje serce na myśl o blondynie biło mocniej.

 Taewoon widząc twoją reakcję, westchnął cicho i wstał.

- Mówię to z trudem, ale...

 Spojrzałaś na niego z obawą. Domyślałaś się jego nadchodzących słów.

- Powinniśmy to zakończyć. To nie twoja wina, ani wina Zico. Dobrze wiesz, że między nami nie było tego czegoś. Przepraszam.

 Po tych słowach, spojrzał na ciebie ostatni raz i wyszedł, zostawiając cię samą z swoimi myślami. Siedziałaś nieruchomo, spoglądając tępo w jeden punkt. Nie potrafiłaś dopuścić myśli, że Taewoon zerwał z tobą. Jednak najgorsze było to, że nie potrafiłaś mu odpowiedzieć. Nie zatrzymałaś go, ponieważ wiedziałaś, że jego słowa są szczerą prawdą.

  Musiałaś ochłonąć. Musiałaś przemyśleć słowa Taewoona i uporządkować swoje myśli. Schowałaś dłonie w obszernej bluzie i skierowałaś się do parku. Słońce powoli znikało już za horyzontem, wiec było tu już mało osób. Usiadłaś na jednej z ławek i spojrzałaś w szarawe niebo. W twojej głowie nadal huczały słowa Taewoona. Było ci naprawdę z tym źle i nadal miałaś ochotę płakać.

- _____?

 Spojrzałaś na osobę wypowiadającą twoje imię. Kilka kroków od ciebie stał Zico z telefonem w dłoni. Był chyba zdziwiony twoją obecnością tutaj, chociaż był to park do którego często przychodziłaś. Jednak widząc go, zmarszczyłaś gniewnie brwi i wstałaś gwałtownie. Podeszłaś do niego i bez zahamowań, spoliczkowałaś go. Jego głowa odchyliła się do tyłu, a na policzku pozostał ślad twojej dłoni. Chłopak przez kilka sekund stał w osłupieniu, ale szybko otrząsnął się.

- Należało mi się - mruknął, pocierając obolały policzek. 

 Prychnęłaś cicho pod nosem. W twoich oczach ponownie zalśniły łzy. Widząc JiHo, powróciły wspomnienia z tamtego dnia oraz to, że Taewoon zerwał z tobą chociaż tworzyliście wręcz idealną parę. On był przyczyną twoich problemów.

- Zrobiłeś to specjalnie! Nie lubisz mnie, więc wymyśliłeś sobie ten chory plan, aby Taewoon zerwał ze mną! - wykrzyczałaś, uderzając pięścią w jego tors. 

 Chłopak stał osłupiały twoimi słowami. Pozwolił ci na to, abyś mogła go nadal bić. Nie bronił się przed tym. 

- Zerwał? - wyszeptał Zico, nadal bity przez ciebie. Po chwili delikatnie, chwycił cię za nadgarstek.

 Zmusił cię przy tym, abyś spojrzała na niego.

- Przepraszam, nie wiedziałem o tym - wyszeptał ze skruchą.

Przyjrzałaś się jego twarz. Miał rozciętą wargę oraz plaster na łuku brwiowym. Wyglądał jakby się z kimś bił. Wyglądał naprawdę żałośnie, ale widząc go w takim stanie, cała złość wyparowała z ciebie, ustępując trosce. 

- Co ci się stało? - spytałaś, delikatnie dotykając plastra.

 Zico uśmiechnął się wesoło i wzruszył ramionami.

- To nic, zasłużyłem sobie na to.

 Spojrzałaś na niego wymownie, a chłopak westchnął cicho.

- Taewoon trochę się wściekł na mnie za to... no wiesz - powiedział zawstydzony.

 Zaskoczyła cię taka odpowiedź. Nigdy byś się nie spodziewała tego, że Taewoon jest zdolny do uderzenia brata. Musiał być naprawdę wściekły.

 Po chwili chłopak przyciągnął cię do siebie, otaczając cię ramionami. Nie odepchnęłaś go. Nie miałaś na to sił, a nawet nie chciałaś tego robić.

- Powinnaś mnie nienawidzić za to, co się stało, ale naprawdę mi na tobie zależy. Proszę, daj mi szansę - wyszeptał. 

 Stałaś nadal w niego wtulona. Zastanawiałaś się na jego słowami i nie potrafiłaś znaleźć odpowiedzi. Nie chciałaś go stracić, a z drugiej strony - nadal byłaś na niego wściekła.

- Zico - wyszeptałaś jego imię z nadzwyczajną czułością w głosie, której nie kontrolowałaś. Westchnęłaś. - Sama już nie wiem, co mam robić.

 Chłopak oderwał się od ciebie i spojrzał na ciebie z wesołą iskrą w oczach. 

- Czyli jednak tak! - wykrzyczał radośnie.

- Co? - spojrzałaś na niego zdezorientowana.

- Nie zaprzeczyłaś, a wahasz się, więc to jednoznaczne, że dajesz mi szansę - oznajmił, a ty spoglądałaś na niego w osłupieniu. Po chwili na twoich ustach zagościł uśmiech. Ten chłopak był niemożliwy. 

~*~

Nie wiem dlaczego, ale mam sentyment do tego sceanriusza. 

Głupio to brzmi, ale taka prawda. xD

Miało być jeszcze jedno zakończenie, ale no... wyszło tak. ^^